Χωρίς γραβάτα, με
περιορισμένης αναγνωρισιμότητας «θίασο» και με ένα κοινό κατώτερο των
προσδοκιών ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κοίταξε τους Ιταλούς στα μάτια, σύμφωνα
με τα δικά του λόγια, και είπε πολύ απλά πως είναι αθώος: Η συγκέντρωση
υποστήριξης στον Καβαλιέρε την Κυριακή απογοήτευσε τις εφημερίδες της
χώρας, που την σχολιάζουν τη Δευτέρα ως μία θεατρική παράσταση στην
οποία δεν βάζουν καλό βαθμό.
Το απόγευμα της Κυριακής, ο Μπερλουσκόνι -που βρέθηκε, για πρώτη φορά στην πολύχρονη πορεία του στα δικαστήρια, οριστικά και αμετάκλητα ένοχος από το Ανώτατο Δικαστήριο- βγήκε στην οδό Πλεμπισίτο για να δώσει μία συναισθηματική ομιλία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν γέλασε ούτε μία φορά, επιτέθηκε ξανά εναντίον της Δικαιοσύνης -και ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει το έργο της.
«Εκείνη η λυπημένη μάσκα στο μέγαρο Γκρατσιόλι»: Αυτός είναι ο τίτλος του κεντρικού άρθρου της Repubblica τη Δευτέρα, που δεν φείδεται κριτικής για την αισθητική και το περιεχόμενο της παράστασης.
Το άρθρο επισημαίνει ότι η προσέλευση στη συγκέντρωση δεν ήταν εκείνη που περίμενε ο Καβαλιέρε αλλά δεν πτοήθηκε στο να χρησιμοποιήσει «ως το προσωπικό του σαλόνι την πόλη».
Από την «σκηνή», λέξη που επαναλαμβάνεται συνεχώς, «ο Μπερλουσκόνι, με την μάσκα που κλαίει δίχως δάκρυα, έπρεπε να πει δύο πράγματα: Πως η κυβέρνηση ζει» αφήνοντας αιχμές για έμμεσο εκβιασμό, «και πως είναι αθώος». «Χειροκρότημα και επευφημίες« συνεχίζει το άρθρο με εμφανή σαρκασμό, «αθώος που καταδικάστηκε από κομμουνιστές δικαστές, λυπηρούς υπαλλήλους του κράτους».
Συστάσεις σε ολόκληρη την κεντροδεξιά μοιράζει, επ' αφορμή της συγκέντρωσης, η Corriere della Sera: Σε άρθρο της, με υπέρτιτλο «ένα ακατανόητο καλοκαιρινό θέατρο», η εφημερίδα γράφει πως το PdL βλάπτει τον εαυτό του επειδή απομονώνεται και βυθίζεται στην εσωστρέφεια.
«Πολλοί στο PdL φαίνεται να πιστεύουν ότι το μόνο μας πρόβλημα είναι ο Μπερλουσκόνι και η τύχη που θα έχει» γράφει, επικρίνοντας «εκείνους που κάλεσαν τους υποστηρικτές τους στο δρόμο την Κυριακή για να λυτρώσουν [τον Μπερλουσκόνι] από το "όνειδος" μίας "άδικης" καταδίκης».
Το ακατανόητο καλοκαιρινό θέατρο όμως στο οποίο αναφέρεται η εφημερίδα δεν αφορά μόνο την συγκέντρωση της Κυριακής αλλά κυρίως τον κίνδυνο που εγείρει το ζήτημα Μπερλουσκόνι στη συνοχή του ιταλικού κυβερνητικού συνασπισμού και τις επιπτώσεις της στην Ιταλία.
«Τι θα γίνει με τα spread και τη θέση της Ιταλίας στην Ευρώπη εάν η υπόθεση Μπερλουσκόνι γίνει πιο σημαντική από την πολιτική σταθερότητα, ποιες θα είναι οι αντιδράσεις χωρών και αγορών εάν η Ιταλία επιστρέψει στις κάλπες με έναν εκλογικό νόμο που δεν εγγυάται πλειοψηφίες;» αναρωτιέται.
Το απόγευμα της Κυριακής, ο Μπερλουσκόνι -που βρέθηκε, για πρώτη φορά στην πολύχρονη πορεία του στα δικαστήρια, οριστικά και αμετάκλητα ένοχος από το Ανώτατο Δικαστήριο- βγήκε στην οδό Πλεμπισίτο για να δώσει μία συναισθηματική ομιλία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν γέλασε ούτε μία φορά, επιτέθηκε ξανά εναντίον της Δικαιοσύνης -και ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει το έργο της.
«Εκείνη η λυπημένη μάσκα στο μέγαρο Γκρατσιόλι»: Αυτός είναι ο τίτλος του κεντρικού άρθρου της Repubblica τη Δευτέρα, που δεν φείδεται κριτικής για την αισθητική και το περιεχόμενο της παράστασης.
Το άρθρο επισημαίνει ότι η προσέλευση στη συγκέντρωση δεν ήταν εκείνη που περίμενε ο Καβαλιέρε αλλά δεν πτοήθηκε στο να χρησιμοποιήσει «ως το προσωπικό του σαλόνι την πόλη».
Από την «σκηνή», λέξη που επαναλαμβάνεται συνεχώς, «ο Μπερλουσκόνι, με την μάσκα που κλαίει δίχως δάκρυα, έπρεπε να πει δύο πράγματα: Πως η κυβέρνηση ζει» αφήνοντας αιχμές για έμμεσο εκβιασμό, «και πως είναι αθώος». «Χειροκρότημα και επευφημίες« συνεχίζει το άρθρο με εμφανή σαρκασμό, «αθώος που καταδικάστηκε από κομμουνιστές δικαστές, λυπηρούς υπαλλήλους του κράτους».
Συστάσεις σε ολόκληρη την κεντροδεξιά μοιράζει, επ' αφορμή της συγκέντρωσης, η Corriere della Sera: Σε άρθρο της, με υπέρτιτλο «ένα ακατανόητο καλοκαιρινό θέατρο», η εφημερίδα γράφει πως το PdL βλάπτει τον εαυτό του επειδή απομονώνεται και βυθίζεται στην εσωστρέφεια.
«Πολλοί στο PdL φαίνεται να πιστεύουν ότι το μόνο μας πρόβλημα είναι ο Μπερλουσκόνι και η τύχη που θα έχει» γράφει, επικρίνοντας «εκείνους που κάλεσαν τους υποστηρικτές τους στο δρόμο την Κυριακή για να λυτρώσουν [τον Μπερλουσκόνι] από το "όνειδος" μίας "άδικης" καταδίκης».
Το ακατανόητο καλοκαιρινό θέατρο όμως στο οποίο αναφέρεται η εφημερίδα δεν αφορά μόνο την συγκέντρωση της Κυριακής αλλά κυρίως τον κίνδυνο που εγείρει το ζήτημα Μπερλουσκόνι στη συνοχή του ιταλικού κυβερνητικού συνασπισμού και τις επιπτώσεις της στην Ιταλία.
«Τι θα γίνει με τα spread και τη θέση της Ιταλίας στην Ευρώπη εάν η υπόθεση Μπερλουσκόνι γίνει πιο σημαντική από την πολιτική σταθερότητα, ποιες θα είναι οι αντιδράσεις χωρών και αγορών εάν η Ιταλία επιστρέψει στις κάλπες με έναν εκλογικό νόμο που δεν εγγυάται πλειοψηφίες;» αναρωτιέται.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου